Nun estas la tria horo nokte
kaj mi ankoraŭ maldormas;
mi ankoraŭ aŭdas hundon forbojantan,
kvazaŭ allogo por nokta promenado.

Sed ekstere pluvetas

kaj mi restas kune
kun mia melankolio.

(6/1/2008)

Senutila

Senutila

Vibrante
malrapide ondiĝas
kaj desegnas arabeskojn
malsekajn pro pluvo;

flava
pendiganta apenaŭ
ĉe la nigra branĉo de la vivo
senutila
la folio elmelkita
iluziiĝas morti.

(20/11/2001)

Malrapide la nokto ....

Malrapide la nokto ...

Spirpulsantajn kaj ardajn la sinojn
kaj la spurmemorojn de via amkorpo
mi sopiras.

Pasiiĝante mia haŭto
viajn karesojn
atendas.

Gustumante
la plezurtremon
de nur revita kiso .....

..... malrapide
la nokto forfluas.

powered by performancing firefox

Mia Kara amik'

Mia kara amik'

muziko – V. Soroka, vortoj – V. Soroka

Mia kara amik',
Mia vera amik',
Kion farus mi mem,
Se nur vi lasus min?

Ja sen vi
Estas malgaje...

Al mateno kun am'
Venas mi por renkont'.
Kiam ros' en la herb',
Kaj profunda silent' –
Ĉirkaŭ ni.

Ho, silent' de mateniĝ',
Estas vi ora!

Por la ros', por silent',
Por infana ridet'
Devas ni fari, ke
En la mond' ne bruegu milit'.

Ho, mia voĉ',
Estu vi tondr',
Estu vi tondro.

Se vi estas amik',
Pense kune kun mi,
Tiam nun kiel mi
Ne silentu, sed kantu kun mi.

Kaj nia kant',
Estos plej ĉarma.

Ĉi tiu ne estas kanzonteksto, sed nur alta poezio!! Ĉu ne?

Atentado

Atendado

La vivon
mi foroferis al vi.

Sufero enpikita en la koro
malebligas al mi sopiri.

Mi mortos atendante
ununuran
aman penson.

(21/11/2001)

Al la Juda foririnto

Pasuminte en malnova libro pri Esperanto, mi trovis la jenan versaĵon:

Al la juda foririnto

.

Li fermis la kofron, manpremis - adiaŭ!

Sen ia protesto li iris . . . Hodiaŭ

mi tion komprenas; li povis nur miri,

ke mi, la kristano, lin lasis foriri.

.

Kun kapo klinita la kofron li portis.

Li iris la vojon al Auschwitz kaj mortis

sen ia protesto . . . Li povis nur miri,

ke mi, la kristano, lin lasis foriri.

.

Kaj iam la filo kun filo parolos,

kaj tiu demandos, la veron li volos.

La mia silentos . . . kaj povos nur miri,

ke mi, la kristano, lin lasis foriri.

.

Ni sentis kompaton kaj monon kolektis,

dum kelkaj el ni infanojn protektis.

Sed Auschwitz eksistis! Nu, kion plu diri?

Ke mi kaj ke vi . . . ni lin lasis foriri.

(Lodewijk Cornelis Deij)

Mia patro

Mia patro estis marmorministo,
li havis siajn manojn
el karno kaj el fero,
li havis siajn manojn
el karno kaj el marmorsplito.

Mia patro estis marmorministo,
li havis la koron
el suno kaj el luno,
el vento kaj el glacio.

Mia patro estis marmorministo,
la rokon el la roko li eldisigis,
la haŭton el la haŭto,
kelkfoje la karnon
li eldisigis el sia korpo.

Mia patro estis marmorministo,
korbele supre la korbelroko
kun la okuloj lumblindigitaj far la suno
kun la manoj eroditaj far la ŝtala ŝnuro
kiu kunligis lin kun la vivo.

Mia patro estis marmorministo.

Kaj nun li ripozas
kun la montopintoj antaŭ siaj okuloj.


(19/12/2006)

Ekde nun mi devas labori!
Saluton.

Hodiaux mi deziras komenci skribi cxi tiujn pagxojn Esperante, sed mi ne suficxe konas gxin!!
Mi bone esperas!!
Pardonpetu laux erarojn!!